Morze czy nie może?

Najpopularniejszym miejsce do nauki windsurfingu w naszym pięknym kraju jest Półwysep Helski z Zatoką Pucką wypełnioną wodą sięgającą do pasa. Wzdłuż cypla ulokowały się lepsze i gorsze campingi, a na ich terenie liczne renomowane szkółki windsurfingowe z najlepszymi instruktorami, którzy mają najlepsze doświadczenie w szkoleniu. Jest jednak druga strona medalu: w okresie wakacyjnym Hel przypomina hell – piekło na ziemi i to nie za sprawą temperatury powietrza, bo ta najczęściej nie jest najwyższa, ale w wyniku przeludnienia. Tłok jest na wodzie i na lądzie. Campingi pękają w szwach, a drogi są zakorkowane – właściwie szosa Jastarnia-Gdynia to jeden wielki korek. Dużo ludzi oznacza dużo kasy. Nic więc dziwnego, że ceny czasami są absurdalne.

Tych wad pozbawione jest śródlądzie, dlatego warto poświęcić chwilę, żeby się zastanowić czy nie lepiej zostawić pieniądze na naukę windsurfingu w jednej ze szkółek z daleka od morza. Jakie są zalety szkolenia „szuwarowego” prześledźmy na przykładzie Kunic, koło Legnicy /Dolny Śląsk/.

Jezioro Kunickie nie należy do kolosów - w godzinę można je obejść na piechotę. Ma to swoje wady i zalety. Wadą jest to, że wiatr jest tutaj słabszy niż na akwenach, które mają więcej wspólnego z przymiotnikiem „duże” niż „małe”. To akurat w przypadku początkujących nie ma praktycznie żadnego znaczenia. Tak jak gdzie indziej wiatr 2-3 w skali Beauforta zdarza się tutaj raczej częściej niż rzadziej, a przy tym woda jest najczęściej płaska jak stół bilardowy.

Nad południowym brzegiem, na terenie ośrodka WOPR znajduje się Akademia-windsurfingu lub tez w skrócie „SurfAkademia”, szkółka zrzeszona w VDWS. Patronat tej międzynarodowej organizacji oznacza, że zarówno szkolący, jak i sprzęt na którym odbywa się nauka odpowiadają europejskim standardom. Do dyspozycji żółtodziobów jest kilka słusznych rozmiarów desek mieczowych HiFly zaopatrzonych w odpowiednie do nauki małe pędniki szkoleniowe. Jest również możliwość kontynuowania szkolenia na mniejszych deskach bezmieczowych z większymi żaglami, odpowiednio do umiejętności i rozmiarów szkolonego. Dobrą tego stroną jest to, że eksperymentując na kilku różnych zestawach zdobywa się doświadczenie, które pozwoli uniknąć pomyłek przy zakupie pierwszej własnej deski i prywatnego żagla. Nie ma również przeszkód żeby po lekcjach odrobić zadanie domowe na sprzęcie szkółki we własnym zakresie, czasami nawet bez dodatkowych opłat.

Mieszkając w okolicy nie trzeba przyjeżdżać na cały tydzień, choć są takie możliwości, bowiem na terenie ośrodka do dyspozycji są sześcioosobowe domki. Mieszkając w okolicy można telefonicznie umówić się na lekcję o dowolnej porze w zależności od pogody, wiatru i ciśnienia na pływanie. Od chwili odłożenia słuchawki telefonu jest się na wodzie po 25 minutach jeśli się mieszka w Legnicy, po 40 minutach dojeżdżając z Lubina, Jawora, czy Złotoryi i po mniej niż godzinie jazdy z Wrocławia.

Dla doświadczonych surferów jeziorko kunickie też ma coś do zaoferowania. Jest gdzie rozłożyć sprzęt na trawce, jest gdzie zostawić go na noc– odpłatnie można przechowywać dwa otaklowane pędniki i tyle desek i innego sprzętu ile się zmieści w przeznaczonym na to boksie. W sezonie ośrodek jest pilnowany przez całą dobę. Jest gdzie posiedzieć i wypić piwo. Nie trzeba wozić ze sobą grilla bo jest na miejscu i każdy może z niego skorzystać. Jest tawerna ze zjadliwymi fastfoodami i jedynym w swoim rodzaju pstrągiem w masełku czosnkowym, którego nie można ominąć z daleka.

Wszystko jest oprócz mocnego wiatru. To jednak w zasadzie jest  bolączką każdego śródlądowego akwenu, zwłaszcza na południowym „zadupiu wiatrowym”. O tym, że jednak czasami i tutaj zawieje niech świadczy poziom reprezentowany przez lokalnych riderów, który śmiało można nazwać więcej niż średniozaawansowany. Bez wiatru trudno nauczyć się jumpów, ducktacków i willy skiperów na 100 l deskach. O wietrze niech świadczy również dotychczasowy rekord prędkości w otwartym konkursie, który aktualnie wynosi 90 km/h.

Zdjęcia pochodzą z serwisu aktywninadwoda.org.pl